Producentom i spółdzielniom rolniczym należy umożliwić dalsze prowadzenie działalności, by zagwarantować codzienne dostawy żywności i współproduktów obywatelom Unii Europejskiej. Aby było to możliwe należy wprowadzić wszelkie środki, dzięki którym można będzie chronić funkcjonowanie rynków i działalność rolniczą.

W związku z tym 20 kwietnia 2020 r. Copa-Cogeca zwróciła się do Komisji Europejskiej o udostępnienie wsparcia dla rolnictwa jako dla „sektora szczególnie narażonego w obecnych okolicznościach” oraz uruchomienie odpowiednich środków zarządzania rynkiem w ramach wsparcia dla producentów rolnych.

Nadzwyczajne okoliczności wymagają nadzwyczajnych środków. Bez wątpienia, biorąc pod uwagę wyżej opisaną niespotykaną sytuację, wsparcie powinno pochodzić spoza budżetu rolnictwa. Sama WPR nie jest wystarczająco przygotowana i wyposażona, by stawić czoła kryzysowi o takiej skali. Należy zbadać możliwości wykraczające poza jej ramy. W obecnych okolicznościach rezerwa kryzysowa z budżetu rolnictwa nie wystarczy, by załagodzić problemy rynkowe, z którymi mierzą w tej chwili rolnicy i ich spółdzielnie.

Ponadto trzeba koniecznie już teraz zacząć myśleć o przyszłości i zastanowić się nad środkami potrzebnymi do ożywienia gospodarki w rzeczywistości, która czeka nas po ustaniu pandemii. Kluczowy tym kontekście jest przegląd wniosku Komisji w sprawie przyszłych Wieloletnich Ram Finansowych (WRF) na okres 2021-2027 r. Zasadnicze znaczenie ma również to, by zweryfikowany wniosek posłużył jako trzon europejskiego „planu Marshalla” z adekwatnym zestawem narzędzi do promowania inwestycji w sektorach gospodarki o krytycznymi znaczeniu.

W związku z tym rolnictwo i leśnictwo muszą być obowiązkowo traktowane na równi z innymi sektorami gospodarki. Innymi słowy, ponieważ rolnicy (i ich spółdzielnie) są głównymi producentami żywności, a także ważnymi dostawcami surowców odnawialnych, rolnictwo należy uwzględnić w grupie sektorów gospodarki o krytycznym znaczeniu. Zmienione WRF muszą zatem stanowić adekwatne wsparcie dla rolnictwa i WPR w celu utrzymania bezpieczeństwa żywnościowego zgodnie z zapisami traktatu lizbońskiego.

Copa-Cogeca dalej apeluje o solidny i adekwatny budżet WPR. Chodzi o budżet, który będzie współmierny do wydatków w ramach WPR w obecnych WRF.

Jednakże wszystko to musi iść w parze z szeregiem różnych narzędzi (dotacje, pożyczki, instrumenty finansowe itp.) oraz środkami pochodzącymi spoza budżetu WPR, by stworzyć zachęty wsparcia inwestycyjnego w sektorze -tak bardzo potrzebnego, by mógł on się podnieść z kryzysu.

Panująca pandemia dała nam dwie główne nauczki: po pierwsze - rola, jaką rolnictwo odgrywa w łańcuchu dostaw żywności, jest kluczowa. Po drugie - trzeba koniecznie utrzymać integralność i funkcjonowania jednolitego rynku.

Dlatego właśnie, przygotowując plan ożywienia unijnej gospodarki, trzeba mieć przede wszystkim na uwadze zwiększanie i poprawę zrównoważoności, walkę ze skutkami zmiany klimatu oraz wzmacnianie różnorodności biologicznej. Wszystko to jednak należy robić, uwzględniając priorytety dotyczące podnoszenia się z kryzysu sektorów, które poniosły szczególnie wysokie straty w wyniku epidemii COVID-19.

Ponadto przy nakładaniu środków i wymogów na unijne gospodarstwa i spółdzielnie rolnicze trzeba zachować rozwagę. Nie powinno się narzucać nieproporcjonalnych restrykcji nadwyrężających bezpieczeństwo żywnościowe i zrównoważoność w okresie, gdy rolnictwo boryka się z tak poważnymi zmaganiami.

Copa-Cogeca, rolnicy będący jej członkami, właściciele lasów oraz członkowie spółdzielni robią wszystko, co w ich mocy, by żywność produkować w sposób, który pozwala chronić środowisko naturalne, poprawia różnorodność biologiczną, przyczynia się do zwalczania zmian klimatu i zapewnia dobrostan zwierząt. Odgrywają oni niebagatelną rolę w osiąganiu celów zmienionego Europejskiego Zielonego Ładu.

Copa-Cogeca apeluje więc o to, by przy okazji przeglądu zaproponowanych WRF przyznano adekwatne finansowanie dla WPR (przynajmniej na takim samym poziomie jak dotychczas) oraz włączono rolnictwo i leśnictwo do unijnego programu ożywienia gospodarczego. Oprócz tego trzeba uruchomić dodatkowe fundusze budżetowe w celu stymulowania ożywienia gospodarczego Unii.