16 kwietnia br. grupa ad hoc Rady Europejskiej oceni sugestie prezydencji (dokument 7480/13) odnośnie pułapów produkcji biopaliw z roślin uprawnych oraz rozszerzenia wielokrotnego liczenia.  Wielokrotnie Copa-Cogeca podkreślała, że oszacowane przez IFPRI wartości iLUC dla biodiesla nie opierają się na żadnych dowodach naukowych.  Modele stworzone dla dwóch głównych gałęzi biopaliw nie były niekorzystne dla biodiesla.   Ponadto, należy przypomnieć, że w USA zarówno w przepisach federalnych (RFS2- EPA) oraz w Kalifornii (LCFS-CARB) uznaje się biodiesel za paliwo zaawansowane, tzn. przyczyniające się do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o ponad 50%.

 

 

 

Copa-Cogeca zwraca uwagę, że 85% rzepaku zużywanego w UE pochodzi z rodzimej produkcji.    Wzrost popytu na biodiesel doprowadził do zwiększenia produkcji roślin oleistych mimo stagnacji popytu na żywność.    W związku z tym dodatkowe makuchy wytwarzane w UE pozwoliły na ograniczenie deficytu białek roślinnych o 10 punktów między 2000 r. a 2011 r. W 2011 r. UE pokrywała 68% swojego zapotrzebowania na białka z importów, podczas gdy w 2000 r. było to 77%.

Copa-Cogeca uważa, że skutki ograniczenia produkcji biopaliw do 5% upraw roślin oleistych, zaproponowanego przez prezydencję, byłyby następujące:

• ograniczenie o 1/3 powierzchni upraw roślin oleistych w UE ze względu na brak rynków zbytu, co byłoby niekorzystne dla systemu zrównoważonej produkcji rolnej, zwłaszcza dla płodozmianu, bioróżnorodności, zapylania i wychwytywania azotanów; 
• światowe zapotrzebowanie na białka roślinne rośnie, a ze względu na asynchroniczne wydawanie zezwoleń na GMO może dojść do zakłóceń w zaopatrzeniu. Dlatego też w interesie UE leży ograniczenie zależności od importów białek roślinnych. Co więcej, wzrost cen pasz może doprowadzić do delokalizacji niektórych rodzajów produkcji zwierzęcej;
• zastąpienie produkcji dodatkowych makuchów, związanej z zapotrzebowaniem na biodiesel, przez uprawy białkowe nie jest rozwiązaniem realistycznym, ze względu na nieodpowiednie warunki agroekonomiczne niepozwalające na prowadzenie tego rodzaju upraw w większości UE oraz brak zezwoleń na uprawy GMO, np. soi, w UE;
• produkcja biopaliw z roślin uprawnych w UE umożliwia złagodzenie skutków zmian pośredniego użytkowania gruntów w krajach trzecich związanych z uprawą soi.

Co więcej, pułapy w wysokości 5% dla produkcji biopaliw z roślin oleistych nie zapobiegną importom z krajów, gdzie występują szkodliwe zmiany użytkowania gruntów oraz emisje gazów cieplarnianych, zaszkodziłyby jednak produkcji europejskiej.

Zastosowanie biopaliw tradycyjnych, wytwarzanych z roślin oleistych, zbóż i buraków cukrowych stymuluje rozwój tych upraw, przez co powstają dodatkowe produkty uboczne, które można wykorzystać do produkcji biopaliw zaawansowanych. Copa-Cogeca życzy sobie, aby ten rodzaj produkcji był wspierany poprzez utworzenie oddzielnego celu wykraczającego poza 10%.

Jeśli chodzi o rozszerzenie wielokrotnego liczenia, aby osiągnąć cel 20% zużycia energii ze źródeł odnawialnych w UE, Copa-Cogeca chciałaby przypomnieć, że system ten wprowadza konsumentów w błąd odnośnie rzeczywistego poziomu zastosowania energii ze źródeł odnawialnych. Co więcej, nie zachęca on do promocji biopaliw zaawansowanych.

Dlatego też Copa-Cogeca odrzuca dwie opcje zgłoszone przez prezydencję i zwraca się z prośbą do Rady UE o poruszenie kwestii zmian użytkowania gruntów w kontekście globalnym.

Copa-Cogeca apeluje, aby UE zachęcała kraje trzecie do wdrożenia skutecznych przepisów w zakresie środowiska, aby zapobiec fenomenowi zmiany użytkowania gruntów, w ramach porozumień dwustronnych, jak o tym mowa w punkcie 44 rezolucji Parlamentu Europejskiego z 15 marca 2012 w sprawie planu działania prowadzącego do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r.  (P7_TA(2012)0086). Co więcej, nieuwzględnienie biopaliw i biopłynów pochodzących z krajów gdzie występują zmiany użytkowania gruntów leśnych i torfowisk w minimalnym celu 10% może stanowić czynnik odstraszający i skuteczniej zapobiegać znacznej części pośrednich emisji gazów cieplarnianych niż niepewne czynniki iLUC czy pułapy produkcji biopaliw z roślin uprawnych, które zaszkodziłyby produkcji europejskiej. 

Produkcja biopaliw z roślin uprawnych w UE odgrywa ważną rolę nie tylko w stabilizacji rynku roślin białkowych, lecz również zbóż i cukru, które podlegają coraz większym wahaniom oraz pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału gruntów rolnych, zwłaszcza w UE-12.