Chmiel jest rośliną pnącą, wykorzystywaną głównie do produkcji piwa. Jej system korzeniowy pozostaje funkcjonalny przez około 20 lat, a nadziemna część rośliny jest ścinana każdego roku podczas zbiorów.  Każda roślina posiada jedynie kwiaty żeńskie lub kwiaty męskie.  Tylko kwiaty żeńskie dają owoce zwane szyszkami. Zawierają one lupulinę, której składnik, kwas alfa, jest ważny dla goryczy, smaku i przechowywania piwa.

 

 

 

 

Europejski sektor chmielu

Unia Europejska dominuje na światowym rynku chmielu. Całkowita produkcja wyniosła w 2008 r. 57000 ton, co stanowi 50% światowej produkcji chmielu. Niemcy są największym producentem w UE. Inne kraje producenckie Unii Europejskiej to Polska, Hiszpania, Wielka Brytania, Belgia, Bułgaria, Austria, Czechy, Francja, Słowacja i Słowenia.

Główne wyzwania sektora
UE jest największym światowym producentem chmielu, ale traci ona swój udział w rynku ze względu na obecność krajów trzecich jak Stany Zjednoczone czy Chiny.  Wieloletni charakter upraw oraz wysokie koszta restrukturyzacji sprawiają, że sektorowi trudno jest dostosować podaż do popytu. Sektor musi poprawić dostępne oraz stworzyć nowe  instrumenty, które pozwolą na poprawę jego konkurencyjności.

Główne propozycje Copa-Cogeca

• Konsumenci wymagają różnych typów piwa. W związku z tym browary dostosowują swoją produkcję a przez to ich zapotrzebowanie na chmiel. Sektor ten potrzebuje dostępu do aktualnych danych rynkowych  – produkcja, ceny, rodzaje odmian i uzysk alfa - aby móc zaplanować produkcję i dostosować popyt.
• Restrukturyzacja upraw wiąże się z wysokimi kosztami dla producentów. Ponadto przez pewien okres nie otrzymują oni dochodów z rynku, ponieważ chmiel jest rośliną, która potrzebuje około 3 lat na uzyskanie pełnej produktywności. Dlatego też trzeba zapewnić możliwość przyznania producentom wsparcia na restrukturyzację i modernizację gospodarstw.
• Należy też zachęcać do koncentracji sektora poprzez tworzenie organizacji producentów i spółdzielni. Zgodnie z rozporządzeniem 1234/2007 organizacje producenckie sektora chmielu mogą planować produkcję w zależności od popytu oraz prowadzić koncentrację podaży. Należy stworzyć instrumenty, które pozwolą organizacjom producentów na skuteczne wypełnianie ich zadań.     
• Trzeba także wdrożyć serię instrumentów, które pozwolą zapewnić stabilność na rynku. Ponadto należy stworzyć system przechowywania, który pozwoli na wycofanie z rynku nadwyżki produkcji.
• Trzeba zbadać możliwość utworzenia rynków terminowych oraz długoterminowych umów dla sektora w celu zapewnienia stabilności na rynku.
• Koniecznie trzeba zapewnić spójność poszczególnych polityk europejskich. Chmiel jest uprawą małoobszarową, a jego producenci dysponują jedynie niewielką liczbą produktów do walki ze szkodnikami i chorobami. Nowe rozporządzenie w sprawie wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin  (rozporządzenie (WE) 1107/2009) ograniczyło liczbę dozwolonych substancji aktywnych w UE. Przetrwanie europejskiego sektora chmielu zależy od dostępności wystarczającej liczby substancji aktywnych do walki ze szkodnikami i chorobami.
• Trzeba koniecznie zintensyfikować badania  nad nowymi odmianami chmielu, które lepiej przystosowują się do potrzeb rynku w zakresie uzysku i zawartości kwasów alfa.
• Międzynarodowa Konwencja Producentów Chmielu (IHGC) jest organizacją międzynarodową, której zadaniem jest gromadzenie danych, promocja badań naukowych nad chmielem oraz wymiana informacji na temat technik produkcji i przetwórstwa. Kluczową rolę odgrywa wzmocnienie współpracy i wymiany informacji z IHGC.
• Copa-Cogeca sprzeciwia się propozycji Komisji, która przewiduje usunięcie dopłat dla organizacji producentów sektora chmielu (artykuł 102a rozporządzenia 1234/2007). Zniesienie tych funduszy wpłynie niekorzystnie na europejską produkcję chmielu (Unia Europejska jest na chwilę obecną głównym producentem chmielu na świecie) oraz zaszkodzi konkurencyjności krajów produkujących chmiel w UE.

W przypadku Niemiec fundusze te pozwoliły między innymi na rozpoczęcie wielu projektów badawczych w sektorze chmielu, projektów mających na celu zapewnienie jakości, ochronę zbiorów, rozwój nowych technologii oraz selekcję odmian. Ponadto producenci chmielu w UE również korzystają z projektów przeprowadzonych w Niemczech, poprzez praktyczne zastosowanie wielu innowacji opracowanych przez niemiecki sektor chmielu.