27 lipca br. Zarząd Krajowej Rady Izb
Rolniczych przedstawił resortowi rolnictwa opinię do projektu rozporządzenia Rady
Ministrów w sprawie stawek rekompensat
stosowanych dla poszczególnych województw. Mając na uwadze propozycję ujednolicenia stawki rekompensat dla producentów mleka z różnych
województw, z uwagi na tzw. „uwolnienie” kwot poprzez zniesienie regionalizacji
w ich obrocie, proponowane obecnie rozwiązanie jest naturalną konsekwencją w/w
zmian prawnych i w opinii samorządu rolniczego wychodzi naprzeciw rolnikom,
którzy chcą być równo traktowani bez względu na lokalizację ich gospodarstw
rolnych. Odnosząc się do kwoty stawki Zarząd KRIR wyraził pogląd, iż ustalenie jej
na poziomie 0,1 zł ujemnie wpłynie na zainteresowanie producentów mleka szybką
dywersyfikacją profilu produkcyjnego gospodarstw i wniósł o jej podwyższenie do 0,60 zł.
Poziom stawek rekompensat określony na 2007 rok rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 2007 r. w tej sprawie (Dz.U. z 2007r. Nr 158 poz. 1110) oraz na 2008 rok rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 sierpnia 2008 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie stawek rekompensat stosowanych dla poszczególnych województw (Dz.U. z 2008r. Nr 157, poz. 981) wahał się w przedziale 0,68 zł w woj. podkarpackim do 0,88 zł w woj. podlaskim wynikając bezpośrednio z koncentracji produkcji mlecznej w danym regionie kraju rzutując na popyt na kwotę, a co za tym idzie – również na jej cenę rynkową w obrocie pomiędzy dostawcami. Obecnie zaproponowana stawka jest nieproporcjonalnie zredukowana, co z pewnością nie będzie sprzyjać dalszemu postępowi szybkiej i efektywnej restrukturyzacji tego sektora produkcji rolnej w kraju. Niestabilność sytuacji rynkowej może tym przypadku działać odwrotnie na świadomość rolników, którzy mając na uwadze znikome wsparcie w postaci omawianych rekompensat w połączeniu ze zobowiązaniami wynikającymi ze skorzystania z tego typu pomocy, mogą liczyć na poprawę koniunktury na mleko przedłużając tym samym proces koniecznych zmian.
Biorąc pod uwagę dodatkowo ograniczenie ilościowe posiadanych przez rolników kwot do 20 000 kg, które mogłyby ponownie zostać włączone do rezerwy krajowej, maksymalny poziom środków przekazanych danemu producentowi poprzez ten mechanizm wyniósłby zaledwie 2 000 zł, co w kontekście obligatoryjnego utrzymania obsady zwierząt, stawia pod znakiem zapytania sensowność takiego wsparcia. Koszty bowiem związane z dywersyfikacją produkcji np. na produkcję bydła mięsnego, są w rzeczywistości niewspółmierne do oferowanej poprzez system rekompensat pomocy.
