W związku z docierającymi do Biura Krajowej Rady Izb Rolniczych sygnałami odnośnie zmniejszenia asortymentu leków w punktach aptecznych, a co za tym idzie ograniczaniu ich dostępności dla pacjentów z terenów wiejskich i likwidacji punktów aptecznych w niedalekiej przyszłości, Zarząd KRIR mając na uwadze powyższe oraz fakt spełniania przez punkty apteczne określonej funkcji społecznej na terenach o ograniczonym rozwoju infrastruktury zwrócił się 15 grudnia br. do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskiem o interwencję w tej sprawie w resorcie zdrowia.
Uchwalenie i wejście w życie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2009 roku w sprawie wykazu produktów leczniczych, które mogą być dopuszczone do obrotu w placówkach obrotu pozaaptecznego oraz punktach aptecznych spowodowało, że ogromne ograniczenia dla wolności działalności gospodarczej punktów aptecznych i zmniejszyło dostęp mieszkańców wsi do lekarstw „pierwszej potrzeby” (np. przeciwprzeziębieniowych, przeciwbólowych czy profilaktycznych).
Konieczność istnienia punktów aptecznych jest spowodowana między innymi względami ekonomicznymi. Apteka ogólnodostępna w większości przypadków nie miałaby bowiem ekonomicznej racji bytu na obszarze wiejskim, a samo utworzenie i prowadzenie punktu aptecznego to niewątpliwie znacznie mniejsze koszty. Punkty apteczne pełnią na terenach wiejskich niezwykle ważną rolę społeczną. Zapewnienie szybkiego dostępu do produktów leczniczych i częsta współpraca z lokalnymi ośrodkami zdrowia umożliwia lekarzom prowadzenie długofalowej profilaktyki zdrowotnej i skutecznego leczenia chorób
Interesujący jest również fakt dostępności leków w obrocie pozaaptecznym w innych krajach Unii Europejskiej. Dyrektywa farmaceutyczna 2001/83/WE zawiera w art. 70-75 postanowienia dotyczące klasyfikacji produktów leczniczych. Przewidziana w dyrektywie klasyfikacja wyróżnia w praktyce produkty lecznicze wydawane z przepisu lekarza i produkty o wyższych kategoriach dostępności oraz pozostałe produkty, które nie spełniają kryteriów bardziej restrykcyjnej klasyfikacji i mogą być sprzedawane bez recepty (tzw. produkty OTC). Ustawodawca unijny milczy na temat obrotu detalicznego produktami, w praktyce pozostawiając te kwestie ustawodawstwu krajowemu. W konsekwencji powoduje to istotne zróżnicowanie rynku aptecznego w krajach członkowskich Unii Europejskiej, a także, mniej lub bardziej, restrykcyjne podejście do obrotu produktami leczniczymi, w tym obrotu pozaaptecznego. Dziwi zatem fakt, wprowadzania tak restrykcyjnych krajowych przepisów.
