Poniżej przedstawiamy treść komunikatu prasowego  Posła do Parlamentu Europejskiego Krzysztofa Jurgiela w związku z udzielonymi odpowiedziami Komisji Europejskiej na zapytania dotyczące: programów ożywienia małych miast w Polsce w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia oraz podwójnej jakość żywności – dalszych działań Komisji.

Pytanie do Komisji Europejskiej z dnia 14.10.2020r.

Przedmiot: Programy ożywienia małych miast w Polsce w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia

Rząd RP planuje uruchomić Program Polski Wschodniej w ramach Umowy Partnerstwa. Powodem jest degradacja zakładów przemysłowych na terenie małych miast, stopniowe ograniczenie popytu wewnętrznego, jak również skutki pandemii COVID-19, co spowodowało spowolnienie rozwoju małych miast. Idea rewitalizacji funkcji rynkowych małych miast, wraz z tworzeniem niezbędnej infrastruktury gospodarczej i społecznej oraz szerokim wsparciem (doradczym, finansowym i szkoleniowym) lokalnej przedsiębiorczości jest zatem niezbędna, by wspomóc małe miasta i dać im szansę na rozwój.

Ożywienie małych miast stanowi klucz do odnowy społeczności lokalnych, wzrostu popytu na lokalne produkty, oraz odbudowy gospodarki lokalnej na zasadach zrównoważonego rozwoju. Współczesne i przyszłe pokolenia z małych miast zasługują na szansę trwałej poprawy jakości życia. Program ożywienia małych miast był realizowany w latach 60-tych w Europie w ramach funduszy strukturalnych.

Uważam, iż opracowanie i wdrożenie programu ożywienia gospodarczego i odnowy małych miast powinno być działaniem priorytetowym.

Czy w ramach nowej polityki spójności na lata 2021-2027 Komisja poprze utworzenie programów ożywienia małych miast w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia?

Odpowiedź udzielona przez komisarz Elisę Ferreirę w imieniu Komisji Europejskiej z dn. 08.01.2021r.

Komisja przyznaje, że regiony Polski Wschodniej nadal mają znaczny dystans rozwojowy do nadrobienia (we wszystkich odnotowuje się ok. 50 % średniego unijnego produktu krajowego brutto na mieszkańca) oraz że w następnym okresie programowania należy zapewnić odpowiedni poziom wsparcia z funduszy polityki spójności dla regionów Polski Wschodniej. Przyszły Program Polski Wschodniej zaproponowany przez władze polskie jest nadal przedmiotem dyskusji między władzami polskimi a Komisją.

Podstawę dialogu między Polską a służbami Komisji w kontekście programowania funduszy polityki spójności na lata 2021-2027 stanowi załącznik D do sprawozdania krajowego w ramach europejskiego semestru 2019. Komisja zaleciła, aby planowane inwestycje wspierały zintegrowany rozwój obszarów miejskich i wiejskich. Ponadto Komisja zaleciła wzmocnienie zdolności administracyjnych władz lokalnych poprzez zintegrowane inwestycje terytorialne, inicjatywy lokalne kierowane przez społeczność, a w szczególności przyspieszenie społeczno-gospodarczej rewitalizacji podupadających obszarów, zwłaszcza w małych i średnich miastach.

Komisja z zadowoleniem przyjmuje plany władz polskich dotyczące skoncentrowania części przyszłych zasobów polityki spójności na obszarach znajdujących się w trudnej sytuacji, w tym na podupadających małych i średnich miastach, poprzez finansowanie z programów regionalnych i odpowiednich programów krajowych. Jest to zgodne z celami UE w zakresie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz z dążeniem do lepszej koordynacji strategicznej programów realizowanych w tym samym sektorze lub obszarze geograficznym. Wsparcie dla upadających małych i średnich miast mogłoby być udzielane m.in. za pomocą narzędzi terytorialnych, takich jak zintegrowane inwestycje terytorialne i rozwój lokalny kierowany przez społeczność.

Pytanie do Komisji Europejskiej z dnia 3.11.2020r.

Przedmiot: Podwójna jakość żywności – dalsze działania Komisji

W czerwcu 2019 r. Wspólne Centrum Badawcze Komisji Europejskiej opublikowało badanie porównujące jakość produktów żywnościowych w UE, które wykazało, że w przypadku aż 31% produktów dało się zaobserwować problem podwójnej jakości żywności, czyli sytuacji, gdy te same lub podobne produkty mają różne składniki lub wartości sensoryczne w różnych państwach członkowskich.

Obowiązująca dyrektywa o nieuczciwych praktykach handlowych (dyrektywa 2005/29/WE) nie odnosi się w sposób bezpośredni do zjawiska podwójnej jakości żywności, a wytyczne dotyczące jej stosowania stanowią wprost, iż „towary tej samej marki posiadające te same lub podobne opakowania mogą różnić się co do składu w zależności od miejsca produkcji i rynku docelowego, tzn. mogą się różnić w różnych państwach członkowskich”.

W swojej rezolucji „Lepsze egzekwowanie i modernizacja unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumentów” (TA/2019/0399) z kwietnia 2019 r. Parlament wezwał Komisję do przeprowadzenia oceny przypadków towarów wprowadzanych na rynek jako identyczne, ale znacząco różniących się składem lub właściwościami, oraz w przypadku, gdy to stosowne - do uznania takiej praktyki handlowej za nieuczciwą w załączniku do dyrektywy 2005/29/WE.

W związku z tym: czy Komisja planuje dalsze zmiany w ustawodawstwie, by całkiem wyeliminować problem podwójnej jakości żywności i zagwarantować konsumentom ze wschodniej części Europy tę samą jakość żywności, którą cieszą się konsumenci z Europy Zachodniej?

Odpowiedź udzielona przez komisarza Didiera Reyndersa w imieniu Komisji Europejskiej z dnia 11.01.2021r.

Dyrektywa 2005/29/WE o nieuczciwych praktykach handlowych została zmieniona w 2019 r. dyrektywą (UE) 2019/2161, aby w szczególności odnieść się do praktyk marketingowych polegających na tym, że towary wprowadzane na rynek w tym samym lub podobnym opakowaniu różnią się znacznie pod względem składu lub właściwości. Nowy przepis umożliwia właściwym organom krajowym ocenę w poszczególnych przypadkach, czy takie praktyki są uczciwe. Jednocześnie dopuszcza się, że przedsiębiorcy mogą dostosowywać towary ze względu na uzasadnione i obiektywne czynniki, takie jak prawo krajowe lub dobrowolne strategie mające na celu poprawę dostępu do zdrowej i bogatej w składniki odżywcze żywności. Właściwe organy państw członkowskich mogą wymagać od przedsiębiorców wykazania zasadności takich czynników, a przedsiębiorcy powinni informować o nich konsumentów, na przykład za pośrednictwem swoich stron internetowych i działań reklamowych.

Porównawcza analiza ogólnounijna (porównanie etykiet) przeprowadzona przez Wspólne Centrum Badawcze Komisji w 2019 r. wykazała, że około jedna trzecia analizowanych produktów ma identyczny lub podobny przód opakowania, ale inny skład. Różnic w składzie nie można jednak automatycznie przełożyć na różnice w „jakości” i nie ma dowodów na to, by praktyki różnicowania składów systematycznie dotyczyły niektórych krajów lub regionów.

Nowy przepis dyrektywy o nieuczciwych praktykach handlowych ma zastosowanie od dnia 28 maja 2022 r. Dopiero po dokonaniu oceny jego praktycznego stosowania do dnia 28 maja 2024 r., zgodnie z wymogami dyrektywy (UE) 2019/2161, Komisja będzie mogła ocenić, czy konieczne są dalsze działania ustawodawcze. Komisja realizuje również konkretne projekty ze środków Parlamentu Europejskiego w celu dalszego monitorowania rynku i budowania zdolności zainteresowanych stron w zakresie przeciwdziałania nieuczciwym praktykom.