Zgodnie z przepisami limit dla pomocy de minimis jest określony na trzy lata. Okres trzech lat ocenia się w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy ustalić łączną kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku budżetowego oraz dwóch poprzedzających go lat. Rolnicy korzystają z wielu form pomocy w ramach tej pomocy – dopłaty do oprocentowania kredytu, umorzenia w KOWR, materiał siewny itd.

W wielu przypadkach na dzień składania wniosku rolnik nie ma wiedzy, czy przekroczył swój limit, czy nie (zdarzały się już sytuacje, że rolnik składając np. wniosek o pomoc „suszową” nie otrzymał jeszcze decyzji w sprawie dopłaty do materiału siewnego w danym roku – nie wiedział, czy otrzyma ją i w jakiej kwocie). W efekcie okazuje się, że rolnik przekroczył limit pomocy i nakłada się na niego obowiązek zwrotu tychże środków wraz z odsetkami.

Mając na uwadze powyższe, Zarząd Krajowej Rady Izb Rolniczych 23 marca 2020 r.  zwrócił się do MRiRW z wnioskiem, aby wypłaty pomocy rolnikom odbywały się na takich samych zasadach jak w przypadku limitu krajowego – w sytuacji przekroczenia limitu, wypłaty zostają wstrzymane w danym roku a wznowienie następuje w kolejnym roku, po zwolnieniu się kwoty z ostatniego roku jaki był wliczany do limitu (tak było w przypadku zeszłorocznej wypłaty odszkodowań „suszowych”, które zostały wstrzymane w 2019 i zapowiedziano ich wypłatę z dniem 10 marca br.).

Zarząd KRIR uważa, że tak samo powinni być traktowani rolnicy. Jeśli rolnik zbliża się do limitu, powinien otrzymać wypłatę pomocy do kwoty limitu, a pozostałą część otrzymać w kolejnym roku, kiedy zwolni się kwota indywidualnego limitu pomocy de minimis. W naszej opinii zmiany przepisów w tym zakresie usprawnią cały proces wypłaty pomocy oraz zlikwidują problem karania rolników za przekroczenie środków w ramach tej pomocy.