Zgodnie z informacjami, które uzyskały Komitety Copa-Cogeca, Komisja Europejska prowadzi właśnie ocenę propozycji dyrektywy zmieniającej dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych oraz jakości paliw. Komisja przewiduje wprowadzenie wskaźników iLUC, ograniczenie do 5% udziału biopaliw wytworzonych z konkretnych upraw, zniesienie dopłat do biopaliw pierwszej generacji po roku 2020 oraz stworzenie zachęt do produkcji biopaliw z odpadów i pozostałości.

 

 

 

Zdaniem Copa-Cogeca te wstępne propozycje są nie do przyjęcia w obecnym brzmieniu ze względu na negatywne skutki, które wynikłyby z nich dla realizacji celów zintegrowanej polityki klimatycznej i energetycznej oraz produkcji rolnej i łańcucha żywnościowego UE.

 

Po pierwsze, wprowadzenie wskaźników iLUC, w szczególności 55 g CO2 eq/MJ dla upraw roślin oleistych, takich jak rzepak, unicestwiłoby biodiesel jako rynek zbytu jak również obniżenie emisyjności paliw w transporcie. W związku z tym, 2/3 ziaren rzepaku wyprodukowanego w UE (13 milionów ton) nie znalazłyby nabywców na rynku wspólnotowym. Odtąd, wzrósłby deficyt zaopatrzenia w białka o około 15% (czyli 7 milionów ton makuchów rzepakowych), a przecież już teraz UE pokrywa 80% swego zapotrzebowania z importu. Realne jest ryzyko załamania zaopatrzenia ze względu na nieujednolicone zezwolenia na GMO. W związku z tym, może wzrastać ryzyko delokalizacji niektórych czynności hodowlanych. W konsekwencji, rolnicy byliby zmuszeni do redukcji powierzchni upraw rzepaku o ponad 50%, czyli 4 miliony hektarów, co miałoby negatywne skutki dla trwałości systemu rolnego, szczególnie rotacji upraw, bioróżnorodności i wychwytywania azotanów. Zważywszy na fakt, iż 1,5 do 2 mln hektarów gruntów ornych nie jest uprawianych w UE 27 od roku 2008, Copa-Cogeca uważa że zagrożenie opuszczenia ziemi jest realne. Powiązanie dopłat z produkcją żywności nie jest środkiem branym pod uwagę, by zaradzić temu ryzyku w kontekście kolejnych reform WPR.

 

Po drugie, proponowane ograniczenia w wysokości 5% dla paliw wytworzonych z konkretnych upraw jest niższe od wartości referencyjnej 5,75% ustanowionej na mocy artykułu 3.1.b.ii Dyrektywy 2003/30/WE. Biorąc pod uwagę fakt, że ograniczenia krajowe w niektórych państwach przekraczają już 5%, wstępna propozycja Komisji byłaby niekorzystna przede wszystkim dla produkcji europejskiej, jako że zahamowałaby gwałtownie rozwój sektora w zainteresowanych państwach członkowskich, spowodowałaby spowolnienie działalności rolniczej i przemysłowej oraz utratę miejsc pracy. Jako przykład można przywołać sektor buraków cukrowych. W wyniku reformy z roku 2006, UE ograniczyła produkcję cukru kwotowego o prawie 6 milionów ton, czyli 700 000 hektarów i zamknęła 83 cukrownie. Obecnie, opłacalność pewnych instrumentów przemysłowych jest gwarantowana częściowo przez znaczące inwestycje na rzecz produkcji etanolu przeznaczonego do karburacji. Z tego powodu, taka zmiana kierunku polityki europejskiej stwarzałaby ryzyko nowej restrukturyzacji przemysłowej, szczególnie w tym sektorze.

 

Po trzecie, Komisja proponuje odejście od wsparcia dla biopaliw produkowanych z upraw przeznaczonych na żywność ludzi i zwierząt po roku 2020 i wsparcie jedynie biopaliw zaawansowanych wytwarzanych z surowców, które nie konkurują z gruntami ornymi pod uprawy spożywcze. Ta wstępna propozycja nie bierze w ogóle pod uwagę, że w odróżnieniu od sektora biopaliw o pochodzeniu egzotycznym, sektory biopaliw europejskich są jednocześnie nieodzownym źródłem białek zwierzęcych przeznaczonych na żywienie zwierząt dzięki generowanym przez nie współproduktom. Przyczyniają się one przez to znacznej redukcji importu surowców bogatych w białka niezbędnych do wyżywienia zwierząt w UE27. Propozycja ta nie bierze również pod uwagę faktu, że europejska polityka biopaliw jest jedną z konsekwencji zmian europejskiej polityki rolnej, które polegają na zmniejszeniu eksportu europejskich produktów rolnych przy jednoczesnym promowaniu importu tych produktów, szczególnie z krajów mniej rozwiniętych, w celu wzmocneinie lokalnej produkcji rolnej. Ponadto, propozycja ta nie uwzględnia wzrostu produktywności we wskaźnikach produkcji rolnej ani prowadzonej w innych częściach świata, np. w USA czy Brazylii, polityki wspierającej biopaliwa.

 

Po czwarte, wprowadzenie zachęt do produkcji biopaliw z odpadów i pozostałości za pomocą naciąganych statystyk opartych na wielokrotnym naliczaniu doprowadzi do ograniczeń zaopatrzenia sektora transportu w źródła energii odnawialnej i wzrostu zależności energetycznej UE.

Dlatego też Copa-Cogeca domaga się, aby Komisja Europejska zrewidowała swoją propozycję dyrektywy w oparciu o poniższe propozycje:

• Ocena roli biopaliw i ich współproduktów w łańcuchu żywnościowym w tym po roku 2020;
• Ochrona istniejących i prowadzonych obecnie inwestycji poprzez klauzulę praw nabytych iLUC w obu dyrektywach;
• usunięcia wskaźników iLUC z obydwu dyrektyw;
• Ocena rezolucji Parlamentu Europejskiego z 15 marca 2012 w sprawie „Planu działania prowadzącego do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 roku” wraz z propozycją promowania dostosowanej ochrony środowiska w państwach trzecich dotkniętych zmianą użytkowania gruntów, w sposób dwu- lub wielostronny, tak aby uwzględnić emisje gazów cieplarnianych przypisywane zmianom użytkowania gruntów. Można by to zrealizować poprzez wprowadzenie dodatkowych wymagań trwałości dla niektórych kategorii biopaliw importowanych z państw trzecich
• utrzymania celu wykorzystania 10% energii ze źródeł odnawialnych w zużyciu energii w sektorze transportu bez ograniczenia do 5% biopaliw pierwszej generacji;
• zdefiniowania oddzielnego obowiązkowego celu wykraczającego poza 10% dla biopaliw zaawansowanych; zniesieni wielokrotnego naliczania;
• zaangażowania w programy badań rolnych ukierunkowanych na produktywności w rolnictwie i wydajność stosowania zasobów w produkcji biopaliw.

Z wnioskiem o takiej treści, Copa-Cogeca wystąpiła do Komisja Europejskiej w dniu 11 października br.